რამდენიმე თვეა, თქვენი შვილი დამოუკიდებლად დადის, დარბის, სხვადასხვა ნივთზე აძრომასაც ახერხებს, მაგრამ უცებ ის ფეხებში სისუსტეს გრძნობს და ხელში აყვანას ითხოვს. მაშ, რა ხდება? თქვენი ბუთხუზას სიარული ან სირბილი კი არ დავიწყებია; უბრალოდ, იმ ეტაპს მიაღწია, როდესაც დამოუკიდებლობა და მოძრაობა მისთვის სიახლეს აღარ წარმოადგენს. ჯერ ერთი, სიარული თითქოს უკვე მის მოვალეობად ითვლება და მოცემულ მომენტში, ქვეცნობიერად, მასზე დაკისრებულ პირველ მოვალეობას აპროტესტებს. მეორეც, შესაძლოა, ბავშვს მაინცდამაინც არც მოსწონდეს ახლახან აღმოჩენილი დამოუკიდებლობის განცდა და უჩნდება სურვილი, ვინმემ მხარი დაუჭიროს, თავი უფრო დაცულად იგრძნოს.
შეუძლია, დამოუკიდებლად მივიდეს საწოლთან და დაწვეს დასაძინებლად, მაგრამ ის დაჟინებით ითხოვს, თქვენ მიიყვანოთ. სად არის გამოსავალი ამ სიტუაციაში? ეცადეთ, კომპრომისი მოძებნოთ: ბავშვს დამოუკიდებელი სიარულისთვის მეტი საშუალება და სტიმული მიეცით. რაც შეიძლება, მეტად მოეფერეთ და მასთან უფრო მჭიდრო კონტაქტი დაამყარეთ, რათა ის დარწმუნდეს, რომ თქვენ კვლავ მისი ცხოვრების განუყოფელი ნაწილი ხართ. სულ მალე, თქვენი ბუთხუზა კვლავ მოიკრებს საკუთარი თავის რწმენას, დამოუკიდებლობის განცდას და კვლავ დაიწყებს სიარულს.
იხ. სტატია სრულად: https://www.medgeo.net/2010/07/21/baby-24/
Комментариев нет:
Отправить комментарий